Karakalem İzleri / Sil Kâtibim

hiç bir şey değişmeyecek
ne gözlerimin rengi ne de evrenin akıbeti
benliğime dönmüşken acı ve zul
yaz kâtibim
bir bir devrilir ölüler
kına teneşiri...

bir serseri soğukkanlılık çöktü üzerime yine
kör olası bakışlarım şahit
sekmeyen alın yazgısı
illede katık köteğe avuç ayaları tülbent ellere
koridorlara sıkışmış özgürlük endişesine
hallaç pamuğu olmuş süğüm süğüm çocuk ümidine
iflah olmaz
bölük
bölük
yankıya
hırsa
öfkeye
yansımaz aynalar kargaşanın yarenlerine
-kuş uçmaz kervan uğramaz buralara
yol ver kâtibim
haydi ileri diyen sömürge sese
kulak ver ve dinle...

zırdeli bu kuzguni akşamların uğultusu
dağ dipleri balçık gülü
şafağı cenneti cehennemle oynaşan zemheri
ne oldu
ne olacak kekremsi saati
yüreğime hazan gibi işler can pazarı
''can'' dedim
iyi biliyorlar karanfiller ölülere açar
dere yatağına
vicdan tanrıya
çıkış mı
ezber bozar
yok aslında...

yoksa kumaşın alt dokusu notalardan ibaret çark
akla hayale gelmeyen
bahaneye sığınan şenşakrak uzaklık
dekor ve görüntü
heybeler dolusu boşluğa fırlatılan kültür slogan
asılsız cinnet
yaman ağıt
varlığa saç yolduran bir garip hikaya töre
tabibsiz...


rüzgar bu akşamda çıngıraklı yılan
ruhumu kırbaçlar
dinmez umurun sesi
paslı dilim
yılgın karakelemim
pes
üşüşen kelimelerimi sil kâtibim...