Karalanmış Silinemeyenler

Biliyorsun ağaçlarda kabuk bağlar
İsim kazımıştık canice fakat
Bir ağaç gövdesinde eskidik
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler...
Bir de canan gülüşünü aldın yanımdan...

Sepya bir tonda rüyalarımdasın hep
Hatıralar, hatıralar...
Bir yudum aslan sütü dudaklarımda kepaze olurken
Gözyaşlarıma sığmıyor camdan gülüşler
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler...
Bir de gözlerini görebilsem şimdi...

Ölümü kondurmaya başlıyorum şimdi bize
Arkanı döndüğünde saçlarının rüzgârda ki balesini
Adımlarının giderken ne kadar serileştiğini
Konduruyorum anılar mezarlığıma
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler
Bir de kokun gitmeseydi bağrımdan...

Avuçlarıma hüzünleriyle sığmayan iki yüzük kaldı geriye
İçlerine hazin sonun başlangıç tarihi kazınmış
Parmaklarımı kırarcasına sıksam bile
İzi gitmiyor dokunuşlarının...
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler...
Bir de eldivenim olsaydı ellerinle örülmüş...

Ayrılık kelamlarımda gözyaşlarımı idam ediyorum
Savruluyor sana büyüttüğüm umutlarım çocuksu.
Bu hayat denen çocuk parkında
Hala senin için tutuyorum yanımdaki boş salıncağı...
Keşke hiç gitmeseydin...
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler
Bir de habersizce umut saklıyorum içimde kavuşmaya dair...