Karalanmış Silinemeyenler

Üstünü beyaz çizgilerin karaladığı
Bir tahta okul sırasının üstünde
Okunmasın diye silinmiş adım...
Silinmiş hatıralar birer birer.
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler...
Bir de canan gülüşünü aldın yanımdan...

Sepya bir tonda rüyalarımdasın hep
Hatıralar, hatıralar...
Bir yudum aslan sütü dudaklarımda kepaze olurken
Gözyaşlarıma sığmıyor bıraktığın yaşlar...
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler...
Bir de gözlerini görebilsem şimdi...

Ölümü anlatmaya başlıyorum kendime,
Arkanı dönüp saçlarının rüzgârda dağılışını
Adımlarının giderken ne kadar hızlı oluşunu
Ve son bir kez bakmayı bana çok gördüğünü anımsarken...
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler
Bir de kokun gitmeseydi bağrımdan...

Avuçlarıma hüzünleriyle sığmayan iki yüzük kaldı geriye
İçlerine hazin sonun başlangıç tarihi kazınmış
Parmaklarımı kırarcasına sıksam bile
İzi gitmiyor dokunuşlarının...
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler...
Bir de eldivenim olsaydı ellerinle örülmüş...

Ayrılık kelamlarımda gözyaşlarımı idam ediyorum
Savruluyor sana büyüttüğüm umutlarım çocuksu.
Bu hayat denen çocuk parkında
Hala senin için tutuyorum yanımdaki boş salıncağı...
Keşke hiç gitmeseydin...
Yakıştığı gibi karalanmış silinemeyenler
Bir de habersizce umut saklıyorum içimde kavuşmaya dair...