Karalar Bağlardı Gökyüzü Hüznüme

Ne tutunabilecek bir dal bıraktın ben de,
Ne de demirlenebilecek bir liman.
Öyle bir gittin ki düşlerimden.
Kor bir ateşin alevi misali.
Yelsiz bir bahar esintisi gibi.
Yağmursuz bir gökkuşağı gibi.
Çekip gittin hayatımdan, hayallerimden.
Öylesine pişman, öylesine yorgunum ki.
Yıkık dökük bir enkaz yığını misali yerlerde.
Her parçası bir yere savrulmuş cam bardak gibiyim.
Nasıl sevdim, nasıl tutuldum sana.
Anlayamazsın asla, bulamazsın hiçbir lügatta.
Sana büyüttüğüm o büyük sevginin tarifini.
Karalar bağlardı gökyüzü, hüznüme.
Ay bile hüzün dolu, figan içerisinde doğamazdı geceye.
Sabahlar geceye salmışçasına sırasını, asla gelmezdi.
Seni düşündüğüm, özlemle hatırladığım o feryatlı günlerde.
Ama öyle pişman, öyle hüzünlüyüm ki.
Asla anlayamazsın beni, sevgimi.
Hangi diyara gidersen git.
Hangi dervişe sorarsan sor, tarif edemezler sana.
Çünkü ben seni öyle saf bir duygu ile sevdim ki bilemezsin.