Karanfil
Karanfil kokuyor ölüm
Aşk ise menekşe
Özledim sevdamı
Be Azrail!
Bulursan onu ilet selamımı
Yeter ki mutlu olsun
Olur mu Azrail?
Ben acı çekiyorum
Şu solmuş döşekte
Oysa şimdi uyumak vardı
Yâr'ın kollarında
Hayat çekilmezmiş
Be Azrail!
Zaman geçmiyor
Tirşe kanım akıyor
Hayali dünya için
Söyle be Azrail
Ben gözyaşı dökerken
Gülüyor mu sevgilim?
Olsun
Aşk bu
İstemezsin o kırılsın
Hep uğraşırsın
Küçük bir tebessüm için
Bak nar bülbülü ötüyor
Duyuyor musun Azrail?
Alacaksan canımı
Oyalanma al
Belki susuzluğunu gideririm
Kara toprağın
Son bir dileğim var senden
Söyle sırdaşım geceye
Fısıldasın,korkutmadan
Sevgilimin kulağına
"O seni hep sevdi."
Sonra söylesin son sözü
"Yoldaşı göçmen kuşlarıyla göçtü."
Unutma be Azrail!
Ölüm karanfil kokarken şimdi
Söylemeyi unutma
Be Azrail!
" karanfil kokuyor ölüm" ... ölümün buruk acısını tanımlayan mükemmel bir dize. Usta şair Ahmet Haşim"in şiirlerini hatırlattı bana. Hayata küsüp olümle barışmak ..dilerim ki bu yansıma sadece dizelerde kalır. Bence çok anlamlı bir şiirdi.
Teşekkürler Şair.