Karanfil

Daha ömrümün baharındayken yağdı kar.

Yine de üşütmedim ellerini.

Saçlarımdan başlamazdım, ömrümü kesip atabilseydim.

Göz yaşlarımda boğulmazdım, denize çıkan sokaklarım olsaydı.

Aynı yatak farklı dünyalar

Sadece sevişmekten ibaret olmamalıydı beni öpüşlerin.

Bayramı seyranı bekliyorum, değer görmek için.

Olurda geçersem aklının bir köşesinden.

Ne papatya ne gül, en çok karanfilleri severim ben.

Artık suyun üstünde boş bir şişeyim kıyıya vurmayı bekleyen.

İçimde söyleyemediklerim saklı. 

Ah kara karanfilim seni ne için ölülerle verirler ki.