Karanfil Eksen Yosun Biter.

Çorak mı kurak mı toprağın senin.
Bir düzen tutmadın oldu olası.
Feleğim şaştı elinde benim.
Neye benzer sende sevda tarlası.
Sevda tohumları saçtım kaç yıldır.,
Ne bir fidan verdin, nede filiz.
Ağaç olur diye bekledim durdum.
Yok oldu tohumlar, kaybolup gitti.
Çorak mı toprağın, bilmem ki senin.
Tutup ta gül diksen dikeni azar.
Karanfil eksen yosun biter.
Ona ne verirsen hepten yitirir.
Kurak mı toprağın bilmem ki senin.
Taşıma topraklar koysan boşuna.
Neler gelir senden insan başına.
Dinamitler işlemez kalp taşına.
Gazel olmuş artık yaprağın.
Baharda gazel edersin yeşili.
Bilmeme ki sende neler besili.
Sanki senden geçmiş bir hoyrat eli.
Toprağın çorak mı bilmem ki senin.
A gönül uslan zamanın geldi.
Bu garip seninle dağları deldi.
En yakın dostların, sonunda eldi.
Toprağın kurak mı, A gönül senin.
Bir garip halin var, bilenler olmaz.
Toprağına konan hiç iflah olmaz.
Üstünde nedense hiçbir şey kalmaz.
Arayan sende aradığını bulamaz.
Çorak mı toprağın a gönül senin
Zaman bitti bende senin yüzünden.
Ne vefa gördüm ki ben senden.
Ne istersin bu bedenden.
Çorak mı, kurak mı, toprağın senin
Gönlünü harman ettin,
Serdin de ayaklar altına,
Kıymetini bilen var mı?