Karanfil Kokulu Baharlar

Ben senin,
karanfil kokulu baharlarına hasrettim..
İsyanlarında,sitemlerinde kırmızı,
.........................al al olan yanakların gibi.
Çocuksu sevinçlerinde,mutluluğunda bembeyaz,
ışıl ışıl umutlara gülümseyen gözlerin gibi..
Bu yüzden bir bahar kokusu sarar her zaman,
adı konmamış mevsimsiz zamanlarımı..
Bu yüzden karanfil kokar bütün odalarım.
Cam kenarında; mahzun,dalgın dalgın seyrettiğim,
kızıllığa bürünmüş günbatımlarım,
koynuna bırakıp karanlığın,
çekip giden beyaz umutlarım..
Ben senin,
karanfil kokulu baharlarına hasrettim..
Göz alabildiğine uzak kıyılarında beklerdi yalnızlığım..
Aklımda;
Azgın dalgaların götürmesine karşı koyan,
bir bataklık kenarında açmaya çalışan,
batmamak için direnen bir karanfil misali çılgınlığım..
Bir gelsen,bir görüversen,bir gülüversen...
Hadi gelemiyorsun,
.................hadi göremiyorsun,
................................diyelim ki gülemiyorsun..
Ah bir tanem,
özgür bıraksan hiç değilse yüreğindeki karanfilleri.
Açıverse kırmızı,açıverse beyazlar içinde,
rüzgar o kokunu getiriverse,
..........................hasretimi bir dindirse..
Bu yüzden canımın içi,
ben senin karanfil kokulu baharlarına hasrettim..
Yanındayken,dünyanın küçüklüğünden dem vurup,
......................................................sığamıyacağını düşünen bu yürek,
................................................................................................bu düşünceler..
Şimdi üçe iki altı metrekare bir odaya sığınıverdi.
Bir mahpusun yaşamından farkı yok..
Dahası sevgili;
Yalnızlık diz boyu,
özlemlerin,hasretlerin tükenmemiş hala dünyada soyu..
Yoklar ülkesinde;
Ne karanfiller,
.................ne de karanfil kokulu baharlar kalmış artık..
İsimsiz ve zamansız baharların telaşına düştü şimdi bu yürek,
ve;
Kıyılarında gezinmekte yalnız bir karanfil..
Varlığın ilkbahar,yokluğunsa hazandı biliyorsun..
Kuş uçmaz kervan geçmez,
..............çorak bir toprağa döndü artık yaşam.
Yalnız karanfil soldu solacak,
......................yürekse gitti gidecek...
Uzaklardan sessizce çağırmakta ölüm,
işte bu yüzden;
Ben senin karanfil kokulu baharlarına hasretim,
gel gülüm...