Karanfil Tozu

güvercin kayalıklarından noksan

bir el gibi sevdim seni

üstelik küldüm rüzgarda uçuşan

ardımdan haykırıp duran

korkulu ve ürkek meleklerin

kanat seslerine durdum

yüzüme çevirdi yüzünü kainat

başladım yaşamaya yeniden

aşkı yüzüme dokuyanın

doksan dokuz ismiyle

‘’ Bismillahirrahmanirrahim ‘’

gün doğar yenilenir yüzüm

ey nas sen de her kelam bitimidir hüzün

uyku intikamımdır oysa benim

saklı dillerine gömülü eski Milletlerin

yaramaz çocuklarını sevdim

kaybolmuş sessiz harflerin ardında

saklı bir sokak lambasıyım

üşüdükçe üstelik kendi ellerini seven

yoksa öldüm de habersiz miyim

topraktan sudan karanfilden

düştüm dizimi kanattım

gitmeyen işlerimiz var oysa yolunda

bir yıldızdan bir attan dahası

bir kum tanesinden uzak

mavi yengeçler senin deniz şakayıklarındır

gül destelerindir pembe pazenle

şıngır mıngır gezen çocukluğun

oysa benim tuzlu sularda ocak şubat mart

yarama bastığım cimcimedir annem

binilemez gidilemez deniz atlarımdır aklım

düşündüm mü hayali cihana değse de

yazdı mı okunmaz çiledir bülbüllerim

şu sözler kara kalem ak kağıt

şehlaya kayık biraz ela olabilecekken

kahve çukurunda dolanıp duran

kırk küpün içinde kırık tek küp gözlerim

size diyorum neden gece olunca

başka bir şehre göçüyormuşum gibi geliyor hep

oysa sevdamızın sebebidir bu hava

bu su bu yokuş çıkan tohum

doğacaklar varken ölüme giden dünya

kaç sevmelik adam tanıdınsa tanı

aşk varken başka hiçbir şey umurumda değil