Karanfilden Damlayan Acı

?kim bilir biz şimdi nelerin neresindeyiz
alı neden moru neden kırmızıyı kim bilir neden severiz?
Hasan Hüseyin Korkmazgil



yalnızlık yakışır bize
mısrada dolaşan hüzün en çok

tavan arasına sıkıştırılmış düşler
ilhamını bekleyen
kaya dibinde sararan çiğdem
ağaçta yaprak / toprakta buğday

kurşun sıkıldı yarınlara
ilk basamağındaydık yok olmanın
(isyanı sallandırmalı darağacında)

?kimse görmesin karanfilden damlayan acıyı
kapat tüm kapıları?

ki sevdik buğdayı
öpüp alnımıza sürdüğümüz
inek memesinde sütü / düvende öküzü
ama insanı en çok

(bir demet sevgi koy vazoya
gül koksun oda)

sevgi doğurmalı tüm kadınlar gebe kalmadan
çayırda uçmalı taylar / yelesi rüzgar
özgürlük diye haykırmalı tutsak fikirler
bildik

moru sevdik biz / alı
ama ölümün avuçlarında barışı en çok

?kimse duymasın karanfil acısını
kapat tüm kapıları?

dizelerinde vurulduk Nazım'ın
mürekkep kokusu serdik ölülerimize
karanlık sokaklarda kovalarken gençliği
başımız dimdik
akan kanımız Kızılırmak'tan da kızıldı

kırmızıyı da sevdik biz / insanı da
ama şiiri en çok