Karanfilin Uzandığı El

Az önce düştü yere kadın,
Ölmüştü;
Bir kuş kondu saçlarına,
Kanatlarındaki yagmurun suyunu
Çırpınarak serpti yüzüne,
Kadının gözleri kapalı.

Bir güvercin geldi,kondu yüreğine;
Kalp masajı yaparcasına çırpındı,
Yetmedi hızla attı kendini üzerine,
Kalbi atmıyordu kadının.

Tüm tutsaklarda koştu yanına
Kırarak ayaklarındaki zinciri.
Onlarla beraber analarda geldi,
Bir matem havası belirdi orada,
Ama kadın halen cansız yatıyor.

Tüm kentin kuşları toplandı başına,
Kiminin ağzında karanfil,kiminde papatya
Bedeni bir çiçek bahçesine dönüştü,
Yinede oynamadı sıska parmakları.

Sonra hep bir ağızdan ötmeye başladı kuşlar,
Ağır ağır geldi silahlarıyla askerler,
Yavaş yavaş doğrularak
Kadın kalktı ayağa,
Aldı yerdeki kızıl karanfili,

Uzattı namlusuna doğru
ASKERİN...