Karanfillerden Set Çekti Kışımın Yamaçlarına

Ben
Çığ altında kalmıştım
O
Çölde yalnız...


İki ayrı el
İki ayrı fişek
İkimizin de tek elinde kalmıştı dermandan eser
Göğü nişan aldı namlu uçları
Aynı anda patladı
Bekliyorduk ikimizde kurtarılmayı...


Bir fırtına çıktı
Yer gök birbirine karıştı
Ardı
Süt liman
Tek zerre kımıldamıyordu...



Duadaydım
Kalmamıştı umudum
Her yanım buz tutmuştu
Korkuyordum
Son kez gözlerimi açtım
Ağır adımlarla
Bir serap yanıma doğru yaklaşıyordu
Üstelik yanında
Buram buram karanfil kokusu
Dağın başında olur mu hiç serap
Ben
Kesin bu defa ölüyordum...


Birden
Dikildi başımın ucunda
Karanfilin kırmızısından saçları
Yüreğinin tümü yanında
Ruhuna şeffaf bir tül örtmüş
Süpürmüş karanlığını
Anlatmasına gerek yok
Net görünüyordu
Geçmişi
..An'ı
...Ve geleceği
Tüm arka sokaklarında
Ellerinde çiçekler
Salınarak uzun soluklu şiirler yürüyordu
Hepsini okudum bir solukta...


Sıcacık bir buse kondurdu dudaklarıma
Yeniden
Dünyaya döndüm...




//Kurtarıcım gelmişti sonunda
Kırmızı karanfillerden
Set çekti kışımın yamaçlarına...//