Karanlığın Nöbeti 1

Karanlıktır etrafım
Büzülürken taş soğukluğuna gecenin
Ezgilerini çözersin alevlerin
Gülüşüme kurşun ekerken biçarelik
Yalanlar yanılgılar bağında ömrün
Nefes nefese arşı arşınlıyorken
Gökleri yere serdim
İğneli akşamların...
ağdalı rüzgarında...




Ah'ımı meydana sürüyor türkü
İçimde hakikat devriliyor amansız
Meçhul bir ağrıyla okşanırken saçlarım,
Esrarlı bir cümlenin loş odasındayım
Yığın yığın eski günlerin tadında
Bir tabak hayal damağımda zehir zıkkım serzeniş
Sızlıyorum endamında gecenin...






Hüznüm gitmeyen sevgili
Kollarımda her vakit
Sımsıkı sarıyorum
Leblerimde feryat uçuşan kelebekler
Konar durur kirpiklerime
Pencereme
Hançerlenen sineme...






Hicran yüzümü aşındırma
Dinle,
Gönlümü ikna edeyim dur da
Ayyuka göklerde inlerken sedam
İçiyorum hüzzam yerine hicaz
Dinle, gözyaşımdan beslenen bülbül
Matem kuyularımda sana da yer var
Saçlarımda taşlanmış hayallerim buruk gül
Bende benim gibi olmayan parça/m
Islanırken göğsümde karanfillerin
Ruhumda yağmurlar gözlerimde çiğ
Devşirdim mukaddes hengâmeleri
Kader otağında yokluk seferim..





En esrik kaygıları alnıma sürdüm
Galiba ömürlük uykulara yürüdüm
Hep cebimde sırılsıklam medilim
Kendime hüsranı müptela ettim
En bariz hülyadır bende tılsımlı toprak
D/üşüyorum artık yaprak yaprak...






/Ateşten gömlek her civana hak değil
Bu pelerin her yiğide harç değil/