Karanlığın Öteki Yüzü

/hangi karanlığa ışık yakanların gölgeleri altında doğar ay
kaç şafak borçlu kalınır suçsuz bedenlere/


boşlukta göz göz sökülürken gün
var gücüyle vururken haksızlık
selamsız doğan gün utanır

ateşler dağlanır kirpik uçlarında
akışına bırakılır
miadını doldurmuş insanlık

susturulur sesler ezelden ebede

alaz ayazı sarsa bile her zerreyi
masumiyetin ağıtı yakılır
ağır zaman cinnetlerine
konuşur gölgeler
sindirilirken gerçekler

sağ yan kanatları kopmuş kuşlar
sol yan Nuh tufanı
zehir zemberek hayatın yüzü
köz köz yakar benlikleri an/sızın

gelecekteki flu kıyametlere
susarken ağız dolusu
ay batar sularda
siyahlar giyinir k/alem
kahır dolu sözcüklerle

özgürlüğün ateşini yakarken
yürek gürültüleri,
ayrı yöne akan nehir misali
dağılır doğrular soğuk nefeslerde

düzmece senaryolarla
geceden sabaha uyutulur
çözümsüzlüğün yükselen dumanı

belki ses olmaz duygular
koyu sessizliğin k/arlı dağlarına
belki kuş yüreği dualar kaplar

göğüslere saplanırken
yok oluşların adaletsizliği

ya,

kuruyacak kirpiklerin ıslaklığı

ya da

u/yanılacak karanlığın öteki yüzüne