Karanlığın Prensesi

Gözlerini gördüm ben
Onlar çok güzeldi
Seni mi sevdim ben
Karanlığın prensesi
Meyerse neymişsin sen
Ete bürünmüş bir peri
Zorla uzanmak isterken
Tutmamışsın ellerimi
Hayalimde iken
Saramamışım belini
Şimdi ellerde iken
Onlarınsın değil mi

Cellat almış yerini, usulca nazlanmadan
Kim bilir nedir derdi, ya altındır ya yaaran
İşte nefret sesleri, bir ümitsiz aşktan
Almışmı ki hevesini, o sevmeyen canan
Nedir geren ipleri, ıssızlaşan hayattan
Bir andır belki, bir olaydır can yakan
Tüm mutlu anları, yok uğruna yok sayan
Bugün kıran seni, yaran sevmez anlasan

Yollar tükenmez oldu
Ufuklar da yok artık
Hayalime çöl vurdu
Kafam tozlu, bulanık
Bir mazim mi vardı
Senden önce aydınlık
Gözlerindeki nuru
Biz yaşamak sandık

Kıvılcımla alev alıp
Gülüşünle yandım
Hayalinle hep dalıp
Sensizliğe uyandım
Sonbaharda sararıp
İlk baharda açtım
Ne çare sensiz yapamayıp
Biçare, anılara sarıldım

Bitmez demiştim aşkımız
Korurum elbet ilelebet
Anladım bizde insanız
Olmaz, kader se muhalefet
Yenilemezdi aşkımız
Olmasaydı tek taraflı bir velet
Ölüyor şimdi sessiz ve kimsesiz
Doğar bir gün yeniden elbet

el_deli
=Mevsimsiz Baharlar=