Karanlığınadır Yenilmişliğim

Dünyanın en sessiz tabiatıydı gülüşün
ve ''NİL'' en nazlı nehriydi bu ürkek hikayemin...

Öğrendim ki
yeniden doğmakmış acıdan sonra dirilmek
ki hiç unutamadım ben
lades gibi aklımda sana olan mağlubiyetim...

Acılarda büyüdü bu sevda, acıttığında
korkularda bölündü bütün sahte öykülerim
içimde, yolculuğa hazırlanan bir sonbaharı uğurladım hep
anladım ki, seni kaybedişimdi kendimi keşfedişim...

Gözlerimizin çarpışmasındayım, savaşın tam ortasında
geceye direnen savunmasız bir mülteciyim
başkalaşmasını yaşıyorum baştan başa sen oluşumun
tüm düş kırıklıklarımda, karanlığınadır yenilmişliğim...

Cennetin en acımasız işkencesiydi susuşun
ve ''MİNA'' en yalın mabediydi yokluğunda yüreğimin.