Karanlık

İşte yine güneş batıyor,
Gecenin karanlığı sarıyor etrafı,
Karanlık çöktü yine üstümüze,
Böyle ölü bir şehirde korkutuyor insanı.

Çok sessiz her yer çok sessiz,
Hiç ayak sesi yok dışarıda,
Hiç fısıltı yok,
Hiç canlı yok.

Karanlığa dalmış hayaller kuruyorum,
Kanatlarım sırtımda,
Meşalem elimde,
Gözlerim kan aglıyor.

Yürüyorum boş sokaklarda,
Yorulana kadar yürüyorum,
Gecenin karanlığında kayıp oldum,
Işığımı arıyorum.

Yürüyorum, yürüyorum yürüyorum,
Hiçliğin ortasında kendimi serbest bıraktım,
Rüzgar kanatlarıma vuruyor sert nefesini,
Düşünüyorum.

Ve anlamıyorum hiçbir şeyi,
Göremiyorum hiçbir gerçeği,
Bulamıyorum,
Çözemiyorum bu karışık sarmaşığı,olmuyor.

Bu karanlıktan bu hiçlikten uzaklara uçsam,
Başka bir diyara,
Kimse olmasa hiç kimse,
Özgürce koşsam,koşarken şarkılar söylesem.

Hislerimi kontrol edemiyorum,
Bu yüzden hepsini siliyorum,
Hissiz bir insanım artık ben,
Uçuyorum ışığa dogru.

Başka bir diyara,
Kötülüklerden uzağa,
Mutluluğa,
Uçuyorum uçuyorum uçuyorum.

Işığımı görebiliyorum,
Meleklerin ninnilerini duyabiliyorum,
İsimsiz çiçeklerin kokusunu alabiliyorum,
Uçuyorum uçuyorum uçuyorum.

Sonsuzluğa uçuyorum,
Kapının açıldığını görüyorum,
Işığımı görüyorum,
Uçuyorum ışığa dogru uçuyorum.

Ve son anda,
Rüzgarın sert nefesiyle karşılaşıyorum,
Çırpınıyor kanatlarım,
Çırpınıyor ışığın gücüyle,

Kapının kapandığını görebiliyorum,
Daha fazla çırpınıyor kanatlarım,
Ve son kapıda kapanıyor,
Anlıyorum karanlıklara aidim ben,
Sadece karanlıklara.