Karanlik

Güneşimsin
Beni kışta bırakan

Bilmezdim
Hayal bahçenin dibinde
Yangın olduğunu
Vardın
Cennet
Yoksun
Yokum


Koşuşmalı evimizde çocuklarımız
Geliyor olmalı ağlıyor olanı
Öp annesi ağrıyan parmağı
Üfle anne yürek yangınıma
Yaklaşan ne varsa
Uzaklığım hayata

Mevziimde yan yana
Çekip pimini aşkın
Üstüme bıraktın
Elim yüzüm yaş içinde
Ölsem bu kadar olmam

Yazgımdın
Çocukluğumda büyüdüğüm

Nasıl karanlık yollar
Soranları
Kısmet diyenleri var
Susmuyor anılar
Bir duvar içim
Aşsam yalnızım
Dursam kayıp


Senden geriye kalana bakıyorum
Ben diyemiyorum
O bavula
Dünyayı sığdırdığına
inanamıyorum