Karanlık

Sığındığım, sahiplendiğim, sahiplenildiğim liman tarafından terk edildim.
Oysa ben orada öylece duruyordum...
Sessiz, sedasız, kıpırtısız, rahat...
Birden bir fırtınayla alabora oldu her şey.
Yalnızca ben, deniz, gözyaşım ve artık sonunu gördüğüm sonsuzluk var.

Deniz mi çekiyor beni içine,
Yoksa gözyaşlarımda mı boğuluyorum?

Bak yağmur da başladı şimdi.
Güneş batalı çok olmuş...
Karanlık her şey, heryer şimdi.
Güneş yeniden doğduğunda, ışıklar yeniden yandığında,
Unutmuş olur muyum gözlerini ?
Öğrendiğim senli, bizli cümlelerim,
Silinmiş olur mu zihnimden?