Karanlık Ayaz

Çıktım dışarı gecenin o karanlık ayazında
Üşümüyorum gözlerim yaşla dolu
Sokaklar bomboştu
Duvarlar da yazılanlar sisteme isyan ediyordu

Ellerim ceplerimde bomboş
Biliyor musun ay çok hoş
Parlaklığı gözümü aldı
Meğer bu gözler seni arıyormuş

Afişler duvarlarda
Sloganlar ağızlarda
Umut hep ekmek kavgasında
Güneşe hasret çocuklarda

Benim umudum hasretim sensin
Ağlamaklı gözlerim
Amansız yürümekteyim
Seviyorum nedenini bilmemekteyim

Divane olmuşum düşmüşüm
Aşkından kaçtım korkularıma
Unuttum kavgamı
Ne kadar çok bahsederdim hatırla

Yalnız değilim
Ölümüne beklerim

Solmuş ağaçlar
Yapraklarını döküyorlar
Sanki bana üzülüyorlar
Sanki ağlıyorlar

Seni bir daha ne zaman görebilirim
Kan ağlıyor içim
Şahlar mat oluyor
Ah ben ne çok sevdim

Evet bencilim
Ben seni paylaşmak istemedim
Kendimi yedim bitirdim
Ama bitmedi sevgim

Ayaz var ellerimi nefesimle ovuşturup ısıttım
Gözlerim dolu donmuştu
Aslında kanım donmuştu
Buz kestim ama soğukla ilgisi yoktu

Dolaştım o gezdiğimiz sokaklardayım
Tanıdık bir yer görünce
Tebessüm ederim
Yinede akar gözyaşlarım...


08.03.2009