Karanlık Bahar

Karanlık güneşin altında
Yalnızlık hamağında sallanıyorum
Garip bir bahar hakim şehrimde
Renksiz, siyah beyaz

Güneşim nereye gidiyor böyle?
Mahzun...
Karanlık zaten
Zifir ile sıvanmış
Günahkar ellerle çakılmış
Benim gökyüzüme
Yalnız ve berrak yetim gökyüzüme

Kasvetli saray yasta
Gündüz küsmüş geceye
Oturmaz gecenin ardından
Doğumuzdaki ihtişamlı tahta
Küsmüş işte geceye
Kendince...

Deme sakın!
Nasıl olur böyle bir şehir?

Gözlerimden içeri bak
Kuru bir saksının süslediği
Ruhuma açılan pencerelerden
Sonsuz ama dar belirsizliğe