Karanlık Çağ

yazı evveli
büyük şairler
şiir tavında eritti
kelimelerini
ve dişlerini

gök tarumar, kurşuni, ürkünç
korkuyoruz, gözbebeklerimiz
avuçlarımıza sığınıyor
-anlamlandıramıyoruz-
aşk bilinçsiz bir durum
aşk dediğin ne
mağaralara resmediyoruz
güneş tacından tarihi
ürküyoruz, doğa
eşiğimizde ulu gölge

yazı evveli işte
büyük şairler
taşlarla
cesurlandılar önce
ardından
muazzam kafiyeler
redifler
avladılar

rüzgarı toplamaya çalıştık sonsuzca
rüzgarı
yağmuru
fırtınayı
fırtına olmaya çalıştık ayın kanlı ışığında
tabiatı ne vakit korkak saydık
vahşi bir kısrağı ehlileştirir misali
dize getirmeye umut ettik
ki başardık
evvel kibrit çöplerinden
ardından
taşlardan, demirlerden
medeniyetler kurduk
-kadim- zannettik kendimizi
oysa biz salt
gururla ölmeye mecburduk

Mezopotamya bereketli topraklarını açtı
Mısır damarlarında Nil'i sakladı
...
...
...

ve ilerledik, ilerledikçe korktuğumuz değil
korkulan olduk
dünya gizemlerini omuzlarımıza astı
iki kanat misali
lakin yanımızda hep üç çatallı bir mızrak saklı

--

iyinin ve kötünün arka bahçesinde
canhıraş mücadeleler içerisinde
yaşıyoruz