Karanlık Çağın, Yitik Çocukları

Karanlık bir çağın, yitik çocuklarıyız.
İnsanlık vasfının, kalan artıklarıyız.
Rahmet gibi yağarken, üç kıta üstüne
Şimdi bir tas su ver, kapındaki düşküne
Asla dair çok şeyin, çarpık imgesiyiz.
Şehvetli günahın riyakâr tövbesiyiz.
Hayat tuvaline, sürülen tek renk gri.
Nasıl temizlenecek kalpte yalan kiri.
Sahtekâr kurnazken, dürüst enayi oldu,
Sonuçta etrafımız riyakârla doldu.
Çalışmak yorucu, kısa bir yol bulmalı.
Sahipsiz kaz bulup tek tek tüyün yolmalı.
Hayat, para, aş, eş, kalmadı başka kıymet.
Sıla-i rahim mi, o çoktan hakka rahmet.
Zihinler dağınık, hislerse boz bulanık,
Helal haram karışmış, evlat olmuş sanık.
Gaflet denizinde kulaç atan insanlık.
Yetmez mi sürünmek çık şu bataktan artık