Karanlık Gece

Derin hayallerden uyandım gecenin sessizliğine.
Kalktım etrafıma baktım.
HER YER KARANLIKTI ...
SEN YoKTUN ...
Sensizliğin çehresi ilmek ilmek işlenmişti sanki bu dört duvara.
Baktıkça seni hatırlıyor , sensizliğimi hatırlıyordum

Şimdi gecenin sessizliğinde , gecenin sensizliğindeyim.
Rutubetli dört duvar seni haykırıyor bana
"boşuna arama!" , "O yok!" , "o yok!"
Kalbimi hüzün sardı meleğim
Bu hüznün adı sensizlik...

Kalemime adını heceledikçe , hep iki kelime dökülür verdiğin uçtan
Sensizlik,sessizlik...
Sensizlikten özge , Sensizlikten büyük hiç bir acı tatmamıştım şu ana dek.
Boyası dökük duvarlar hala haykırıyor seni;
"o yok!" , "o yok!" ...
Seni onlara göstermek için Kalbimi çıkarmak isterdim birtanem.
Ama ya aşk ateşim sönerse? Ya seni kaybedersem?
Göz yaşlarımla göstermek isterdim seni onlara ama,
Ya yere düşüp incinirsen?

Şimdi Yine hayallere dalıyorum birtanem.
Yine sensizliğe, Yine sessizliğe uyanacağımı bile bile dalıyorum.
Yine hayal kırıklığıyla bitecek bu hayal , yine kötü sonla bitecek.
Uyanınca cıvıltın yine sessizliğe bürünecek...



KALBİMİN SOLMAYAN GÜLÜ,
ODAMIN HAYALETİSİN...

BEN BÖYLEDE YAŞARIM !