Karanlık Geceler

Öldürürüm her gece kendimi
Gün doğduğunda tekrar dirilirim
Yokluğun içimi fazla yakmaz işte
Bu yüzden...
Geceler o kadar acımasız ki
Anlatırım seni sessizce
Acıması olmayan gecelere
Ama anlamazlar beni
Canımı yakmaya devam ederlerken
Öldürüyorum kendimi
Acıtmıyor artık bu canımı hiçbir acı
Yokluğuna alışmak kolay olmadı
Soğuk gecelerde tek başıma yatmaya
Alışamadı hiç bedenim
Seni istedi her gece her gece
Bağırdı hıçkıra hıçkıra ağladı ruhum
Gözlerim karanlık duvarlarda seni ararken
Çığlıklara boğuldu her yanım
Yokluğuna alışmak zordu
Hele ki geceler de
Bir o zaman koydu yokluğun bana
Tek kaldığım anlarda
Bir ölüden farkım yok karanlık odam da
Ne yana baksam ne yana dönsem
Hep sen hep senin yüzün
Senin sesin kulaklarımda
Tadı var hala dudaklarının dudaklarımda
Ellerim bir seni düşünürken sımsıcak
Ama artık kalbim yüreğim buz
Seni kolay sevdim ama hala acın içimde
Aklım hala sende
Darmaduman ettin saçma sapan hayatımı
Çekilmiyor artık hiçbir acı
Gücüm yetmiyor , dayanamıyorum...
Bu yüzden öldürüyorum her gece kendimi
Bir tek geceleri vazgeçiyorum her şeyden
Geceler acımasız ve soğuk
Kara gecelerim hep yorgun
Umutsuz , çaresiz
Yarınından habersiz
Yokluk çekmek zormuş
Hem de çok zor
İnsanın canını en çok yakan zaman
Karanlık gecelermiş
Hava kararınca başlıyor tüm korkularım
Geçmişim teker teker beynimi tırmalıyor
Hesap sorarcasına
Neden diyorum kendi kendime
Neden böyle...
Neden her gece öldürmek zorundayım kendimi
Neden boğazım düğümleniyor
Göz yaşlarım neden nefes aldırmıyor bana
Ağlaya ağlaya öldürüyorum kendimi
Her gece...
Sensiz geçen her gecem böyle...