Karanlık Geceler

Sefalettir sonu olmayan yalnızlık,

Sahi nedir bu yalnızlık?

Kocaman bu dünya da çekiyoruz yalnızlığı.

Yüzüne bakınca,

Yorgunluğum geliyor,

Yaşlanan ruhum,çöken bedenim.

Git! dedin,

Son sözün buysa  eğer,

Ceketimi alıp gidiyorum,

Karanlık ama ışık olan geceme.

Sokağın başındayım

Çaresizlik içinde,

Bir koku geliyor köşe başından,

Narin,temiz,saf,

Toprak kokusuydu bu,

Yaş ve ıslak,

Tıpkı gözyaşlarım gibi...