Karanlık Güneş

Senin gözlerin değince gözüme
Denizlerde gün batımı olur sanki
Hani dersin ya hep bana "Deniz Gözlüm!"
Senin de gözlerin denizime vuran aşkam güneşidir artık...
Denizimi gündüzle gece arasında ışıldatan parlaklığım!
Hayat seninle nasıldır diyemem ki kimseye...
Yaşamımın aydınlık mavisi misin?
Yoksa gecemin karanlık laciverdi mi?
Hayatıma ışık gibi doğmuyorsun ki hiç bir zaman!
Oradaki ışığı batırıyorsun bakışlarınla...
O kadar derin bakıyorsun ki denizime
Işıltıların denizi aydınlatacağına;
Halka halka yayılıp söndürüyor parlaklığı...
Geceleri ay gibi göz kırpan kalıntıların.
Ama o kalan her parça biraz daha acıtır canımı.
Ne olur batma denizimde çek git karanlık güneş...
Beni yeniden doğduracağına gün batımını yaşıyorum seninle..
Ne olur ya aydınlat beni günüme doğ
Ya da hiç batma denizimde yok ol!
Gözlerine her bakışta
Geceleri kıyıya vuran dalgalardaki ışığın yansımasını görmek istemiyorum!
Ne olur çek git hayatımdan karanlık güneş...
Gündüzlerim varlığınla gece olmasın...
Yaşadığım geceler de senle dolmasın...