Karanlık Güneş

bir seherde uyan
kuşlardan, çiçeklerden ve güneşten önce
dol içime nefesten önce
unuttur ayrılığı uyandır gafletten
sabahların tazeliğine aç gözlerini
can ver bana gözlerinle
güneş gibi
büyüt beni dallarım yeşersin
yeni sürgünler vereyim
susuz bırakma beni
köklerimi besle güzelliğinle
ki kök salayım yüreğine
güzel kokulu bir çiçek ol
konayım dallarına
gelme deme yeter ki
diken olsan unuturum gülleri
sana söylerim şarkılarımı
sana dereyim gülleri

bir seherde aç gözlerini
gülümse bana
gülümset beni
şarkılar söyleyeyim sana
kuşlar kıskansın beni
şiirler yazayım
şairler kalemlerini kırsın

gülümse bana gölge olayım
bulutlar kıskansın beni
güneş olayım
bulutlar kifayetsiz kalsın, utansın

konuş benimle
sesin dilimi çözsün
bütün dilleri öğreneyim
sadece seni konuşayım

hele bir gel de bana
koşarak, uçarak geleyim
ışıktan önce, sesinden sonra
git de istersen farketmez
geldiğim gibi giderim
görmezsin beni bir daha
takılmam ne ayağına, ne aklına
kalbimi de alır giderim
ben olmam oralarda
ama sen çarparsın içimde
kalbimi alıkoysan da yanında

bir seherde uyan güneşten önce
sen doğ güneşin üstüne
güneş daha parlak olsun
güneşten önce ışıt beni
sensiz güneş bile karanlık bende