Karanlık Odam

Ne zamandır yapmıyordum bunu zamanı geldi.
Kendini dinleyebilmek içindeki sesin sana söylediklerini...
Sonra düşünmek yalnızca.
Bulamamaktan korkmadan cevabını.

Işık açmıyorum odamda kamaşmıyor gözlerim.
Karanlık odamda oturmak sıralamak hayalleri...
Yarınlarım önü sisli yollardan ibaret,
Sonunu seçemiyor gözlerim.

Karanlık odamdaki hayallerim ışık tutuyor önüme ,
Aydınlatıyor dağıtıyor sisleri.
Hayal kurmak ne güzel kapatıp gözlerini.
Işığı açmadım ki hâla karanlık bana yetti...

Ateşe yaklaşınca eriyen mum olsada düşler ,
Beklemeye , istemeye değer.
Karanlık neymişki engel olmuyor bana yüreğim aydınlık hep.
Göç ediyor uzaklara okuyor bildiğini...

Yalnız kalmak istedim oysa sadece.
Karanlık odamda...
Işığı gördüm o anda ,
Işığımı buldum o anda...

04.06.2008 saat:01:35