Karanlık Olunca Tık Tık

yalana çömelmiş hayat
makyajını silmeye bile gerek duymuyor
tersten esen rüzgardan da yok bir umut
ne etsin eli mahkum karanlık olunca tık tık...

gıd gıdak diyor zaman
doğurganlığı ipotek altına alınmış gibi
açılmıyor şemsiyeler yağmurlara sitemleri var
gözler kan çanağı olmuş hasretlik kusuyorlar...

mekan hanelere çit çekiyor sessizliğe bürünmüş
sensizlik dıyarı boğum boğum ne aşağı ne yukarı
yokluklar açlık grevine girmiyor neme lazım
öp dedim gül dedim sabıra niyazım...

can tanelere bölünmüş külü gam
çığlıklar atıyor kahırlar sancıları yan
sür sür bitmiyor deryanın çölü
ele güne muhtaç olamaz ki yarınlar...

dum dum kurşunlarıyla vurulmuş gibiyim
bir kere yaşıyayım diye gelmiş olsamda şu dünyaya
nafile banamısın demiyorlar kara bulutlar okuyorlar bildiklerini
ha güneş doğmuş doğmamış sanki onların umrunda...

(Berlin,20.04.2014)