Karanlık Saat 2.30

Dolunay sokağın ortasından yukarı çekiliyor, yelkovan ile Akrep zamanı taşımakta usta,

Bu ne acele!
Dakikaları kovalayan Yelkovan, bu ne cesaret,
Zaman, Akrep, onlar yalnızlığa çekilenlere karşı güvensiz,
Anı, anılara gömmek görevine sadık, iki kovalamacıdan başka bir şey değiller,
Yalnızlığımı bir Deniz içinde yaşıyordum, karaya çıkmayı ben mi istedim?
Sokak adımlamalarımdaki sessizlikten haberi olmayanlar, zamanı bana karşı kışkırtamazlar,

Yelkovan-Akrep ikilisiyle savaşımı sonlandırıyorum.,
Ağızda kin gizlenmez, aşılması gereken zamansa onu yenmeli,
Geceyi durdurdum, tık-tık seslerini duyulmuyor,
Şarabımı gıdıncak ediyorum, Nehir kirlendi, insan irin saçmakta ondan uzaklaşmalıyım,

Küçümsemeleriyle boğulmuş insan senden kaçıyorum,
Yaşam, her anında, yeni deneyimlerini armağan ediyor,
Varlıklarından varlık çıkaran, kendinden daha üstünleri yaratan insan, kibrin kime?
Yaşama sadık kalamayanlar, yalnız bir ottan, hayalden öte ne ki?
Yaşamı aşağı gören, bir başkasını hor görenlerin, tükenmiş ümitlerinden bana ne?

İyilik ?kötülük yoruyor beni, hepsi bireyin egoları değimli?
Alev, kömür oluyor da ateşi yok mu sayıyorsun?
Anlamak, keşif yapmak için yaşamıyor, kendi değerlerini sevmiyorsan erdemlerini sorgula,

Bir erdem iki erdemden daha fazla değil, öyleyse Amele olmanın neresi kötü?
Gereksizlik toprak piresi gibidir, kökünü kurutamazsın,
Dağın kuşluk zamanında ki haykırışımı düşürdüm bilince,
Buz gibi gülüşlerde değilim yani!
Soğuk benim tek yoldaşım, onunla üşümeyi öğrendim,
Ormana, sakinliğe salıyorum ruhumu, az dinlenmeliyim öyle değil mi?