Karanlık Tren

tren kalktı, raylar yolculuğa hazırdı
sessizlik geçtiği yerlerde hakimdi
tıka basa tanıdık bazıları yabancı
tren gidiyor kimi uyuyor kimi eşlik ediyordu

taşlar önüne zıplamak için bekliyordu
akşam karanlığı dumanla karıştı
yarım ay yolcular tarafından anlamlandırıldı
gitmek isteyenlerin hepsi oradaydı

aydınlatmalar arızalı, tünele giriş vakti yaklaştı
cuf cuf sesleri pekiştirdi gitme kararlığını
yakınlarda istastyonda yoktu
durmayacaktı şef böyle kararlaştırdı

mazeret karanlık tüneldi
fısıldamalar tüneldeyken çoklaştı
şef karanlıktan istifade uykuya daldı
yolcular farkına varmadı

tünel uzundu bitmezdi
yiyecekler yer değiştirdi tazeleri tükendi
karanlıktan istifade edildi
kompartmanlardaki eşler değişti

sohbetler koyulaştı
yolcular karanlığı çok sevdi
trenin de yoktu başka derdi
rayların da keyfi yerindeydi

yataklar genişti içkiler çeşitli
manzara güzel, camları açmak basitti
kimse birbirini görmedi karanlık eşitledi
biri diğerine dokundu öbürü elledi

karısını bıraktı ava çıktı
çocuklar karanlığa alıştı
şef uykusunu alamadı geri yattı
raylardan sesler geldi kırılabilirdi

korku hemen sardı karanlıktakileri
erotik sohbetler edildi
acıkanlar bulduğunu yedi
kuşlar açık camlardan içeri girdi

içki mezeleri tükendi
su tükendi, bayat yiyecekler de bitti
insanlar birbirini yedi
açlık hissi yedikce bitmedi

dişiler içlendi erkekler piçti
raylardan biri kırıldı
tren kaza yaptı tünelden çıkamadı
yaralılar ve ölüler vardı

telefonlar tünelde çekmedi teknoloji yetmedi
yardıma kimse çağrılamadı
başka trende oradan geçemezdi
açlık dayanılmaz ölüm gerçekti

şef ilk ölendi yetişkinler takip etti
çocuklar yaralıydı
sonra onlarda hayatını kaybetti
dünyanın sonu geldi

şef trensiz, tren şefsiz kaldı