Karanlık Ufuklarımda Açan Beyaz Gül

Gökyüzünde açan beyaz gül,
Sana sesleniyorum karanlıklarımın ufkundan...
Ben bütün mesafeleri aşmaya hazırım
Yol göster karanlıklarımın ufkuna.


Ufuk çizgime kar taneleri düşmekte
Yağmurlar yağmakta gözlerimin kapılarına...
Bir özlem çöker oldu ayaklarıma
Yol göster ufkum,
Işık huzmelerini gönder karanlıklarıma!


Gökyüzünde açan beyaz gül!
Yürüdüğüm yerlerde aç bu kez,
Batsın dikenlerin ayakkabılarıma...
Gözlerimi ayırmadan koşarım ben,
Ayakkabılarım olmadan.
Yeter ki açılsın kapılarım,
Umrumda olmaz inan,
Ayaklarım, ayakkabılarım.



Saat yönünün tam tersine ilerlemekteyim
Bir çember içinde dönüp durur ruhum
Önümde durur dibi olmayan kuyum...
Kimse bilmez,
Ben karanlıklarımın ufkuyum.



Tane tane karlar düşmekte ufuk çizgime,
Parça parça rüzgarlar girmekte...
Karanlık ufuklarımdan bir yıldız kaysa
Derin yüreğimde dipsiz kuyular açmakta.



Saat yönünün tam tersine ilerlemekteyim
Anılarda arar oldu ruhum geleceği
Olmayanı varmış gibi görmekteyim...
Kayalıklar parçalar oldu ufkumu
Ben...
Saat yönünün tam tersine ilerlemekteyim.



Ayaklarım geri geri gitmekte,
Yağmurlar parça parça dolmakta yüreğime
Beyaz gül karanlıklarımın ufkunda
Dipsiz kuyularıma inmekte...
Sevmekte karanlıklarımı
Hırçın kayalıklar parçalamakta
Ayaklarımı,ayakkabılarımı.


Gökyüzünde açan beyaz gül...
İnan bir ömre kedersin.
Gökyüzünde açan beyaz gül...
Bırak ömür seni kendiliğinden sevsin
Gökyüzünde açan beyaz gül...
Saat yönünün tam tersinde hüzün
Gökyüzünde açan beyaz gül...
Yorduğun yeter!Yol göster,
Yüreğime in işte orada gün.

20 Kasım 2009