Karanlik=yalnizlik

tozsuz nemsiz ılık bi hava.....

akşam olmak üzere
yıldızlar beliriyor gökyüzünde.

ve ben...

aydınlık günün ardından
karanlık geceye merhaba...

gündüz ; ne güzel dimi?
herkesler dışarda...

yürüyen koşan alışveriş yapan...
peki ya ben?

bir köşede oturmuş insanları izleyen ben...
ve benim varlığımdan habersiz geriye kalan insanlar...

sanki o bankın üstünde karşımda dev bir televizyon
elimde uzaktan kumanda....

her biri sanki dostum akrabam
her gündüz onlarla buluşurum ben...

ta ki;
akşam olana değin...

güneşin ardından gelen o kızıllık;
telaş kaplatır tüm insanlara...

her biri dört bir tarafa savrulur sanki yaprak misali...

ve ben...
o bankta kalakalırım tek başıma...

gündüz ki neşe heyecan kaybolur gözlerimden...

yağmura boyun eğen yeni açmış tomurcuk gibi;
bende yenilirim karanlığa....

artık ne dostum kalır ne akrabam...
tek umudum bana göz kırpan yıldızlar,

o da ara sıra....

bazen yağmur eşlik eder bana...
bazende rüzgar....

o karanlık gök kubbenin altında
ben ve ben....

sadece ben...

o yüzden karanlık=soğuk
o yüzden karanlık=umut

ama en önemlisi.....

KARANLIK=YALNIZLIK....