Karanlıkların Şafağı

Sen karanlıkların şafağıydın,
Tebessümünle aydınlatırdın hepimizi,
Geceleri elektrikli sobayla ısınırdın,
Üşürdün, kimseler bilmezdi halini,
Sen her insana güneş gibi sıcacıktın.

Konuşurdun heyecanlı bir âşık gibi,
Hızına yetişmek için uğraştırırdın bizleri,
Bir kelam söze beş kelamı sığdırırdın,
Yeni bir ev kuracaktın kendine,
Kurumda kalıp, kardeşini getirip evine,
Köye hasret kalmamak için yemek yaptıracaktın,
Mutlu olacak kadar kazanıp kendince,
Aileni tüm sıkıntılardan kurtaracaktın,

Olmazsa olmazdı bazı istekler,
Asılıp hayatın sınavı için çalışmaya,
Hayallerindeki gibi polis olacaktın,
Kafa tutar gibi bu yalan dünyaya,
On sekizlik bir kız alacaktın.
Ne çok severdin babaanneni,
İçinde bir yara olarak kaldı sanki
Seni evlendirme hayalleri,
Geçip tüm dünyanın zevkinden,
Kendi hayrını edercesine hayır ederken,
Bir anda yalan oluverdin,
Şimdi kötü bir şaka gibi yokluğun,
Ne neşenden eser kaldı arkadaşlarında,
Ne hızlı konuşmandan bir an,
Bak ağlıyor Rüya, Mert, Sümeyye, Kubilay,
Tüm arkadaşların ağlıyor ardından,

Sen geldiğinde aydınlığa çıkmıştık ya biz,
Karanfillerle donatıldı masan,
Seni hiç unutmayacağız.
Umarsızca geçse de zaman,
Kararmayacak hiç Şafağımız,
Nefes aldıkça memleket memleket,
Bizler hakkımızı helal ettik sana,
Şafağımız kabul et!
Allahım kardeşimin mekânını,
Cennet bahçelerinden et!






Bir kere abi dedin,
Bir kere aynı masada aynı menüyü paylaştık,
Bir kere edebiyattan konuştuk,
Bir kere kızlardan konuşup gülüştük,
Şen şakraktın, candın, cana yakındın,
Aşktan konuştuk, halden bilen anlayandın,
Bir kere dua ettin, benim adıma hayırlısı için,
Ben bir kere daha ağladım kardeşim senin için,
Dualarımı yolluyorum sana,
İnşallah babaannenle cennet bahçelerindesin.
Ferah bir esinti olsun arkadaşların duaları,
Seni unutmayacağız,
Sahip çıkacağız bıraktığın hatıraları,
Şafağımız, canımız,

Mekânın cennet olsun.
Bu şiiri okuyan her candan ricam, 25 yaşındaki bu can kardeşimize bir fatiha okusun.


ŞAFAK Kardeşime ! Gidişin çok acı , seni unutmayacağız !