Karanlık,ölümün Diğer Adıdır..

Pencereden içereye süzülen ışık,göz yaşlarımın yüzümde bıraktığı izleri daha da belirginleştiriyor..
Acıma acı katıyorum,zehrimi içime akıtıp ölüme yaklaşıyorum..
Hayat denilen yol bitti bitecek,sonunda da biraz soğukluk biraz karanlık..
Karanlığın sonu gözükmez aydınlık gibi de sahte değildir..

Odama biraz tenimi sürüyorum paranoyaya sokup kendimi kaybediyorum..
Aklımı kaçırdığımda tek başıma kalırım,daha insanın varolmadığı diğer boyutta..
Bedenim ruhumdan şikayetçi,ruhum bedenimden kurtulmanın yolunu arıyor..
Duvarı yanlızlığa boyadım,perdeyi yalan mutluluk oyunlarına örtüp..

Küstah dünya benim fikrimi merak etmeden dönüyor umarsızca..
Bu cehennemin içinde üşümekten kanım çekiliyor..
Vücudumdan kurtulma arzum kuvvetleniyor,yaşamak canımı daha da acıttıkça..
Bazen kendimi boşluğa bırakıp kaybolmak istiyorum ölümün koynunda..