Karanlıkta Kutsanacak

Taşlaşsın iklim
Yağmurun günahına girmeden

Tutuklayalım ne kadar çiçek varsa
Bu kasabaya dadanan
Üryan kalsın, toprak

Şehir mızıkacıları çalsın
Vedalaşan matemlerin kara ezgilerini
Varsın ağlasın da gitsin güvercin, başıboş vatanlara

Yoksul öyküdür artık
Sırtımıza yaslanan zeytin ağaçları
Acının izdüşümü kadar ağır

Ve
Karanlıkla kutsanacak kadar
Her dem

Mor cibinliklerde loğusa şerbetlerinin rengi değişirken
Kasidelerin sözleri savrulsun
Uzak yolculuklara

Loş bir tını kalsın
Mutedil

Kıyılarına kıran girmiş
Şafaklar kırılırken kadeh niyetine
Ahir zaman duaları okusun kırlangıç ...