Karanlıktaki Zincir

Mektupların yanmış hep kenarı
Sigara duman olmuş odaya simsiyah
Damarındaki kan donmuş zincirli
Sağa dönse duvar sola dönse aynı

Yürümeler alıyor bir sağa bir sola
Volta geç kalıyor her seferinde
Bir adım atıyor ikincisi kesik
Hüznü bol zamanı geçmez hesapsız

Kalbinde iki tutam gözyaşıyla birlik
Islatmış gömleğini kırmızı bir leke
Kalbindeki afetin yaraları şimdi daha ağır
Tedavisi var ama karanlıkta önü kapalı

Açamıyor umudun kapılarını ardına kadar
Açsada gidemiyor ardından umutların
Ve düşünemiyor yarının özgürlüğünü
Bu haliyle ölüden beter zincirli ruhu

Umutları da toprakta siyah açıyor artık
Kökünde beyaz olan çiçek başında siyah
Zihnindeki duman ruhunuda karartmakta
Beyaz olan ten hafiften koyulaşmakta

Artık geceler daha siyaha çalmakta
Gündüzler eskisinde daha koyu vurmakta
Zaman artık dakikası ömre bir düşmekte
Ayağında ağır vergi herşeyini almakta

Gündüzlerde bitti bak hakim olan karanlık
Zamanda artık eski zaman değil pili bitti
Durdu saat gibi kaldığı yerde kaldı işte
Zincirleri çözsende çözüm yok ruh kararmış