Karanlıktayım..tutma Elimi,tanıyamam

kapalı bir odanın loş ışığısın sanki..
yüreğimde o odaya mahkum..
sensizliğin kör karanlık gecelerinde yalpalıyorum sağa sola..
düşünmekten aciz bir akıl bıraktın geriye bana
yanlışlarını anlamak istemiyor aklım
bir gidiyorum demen yetti
hayatıma karanlık bir çukur açmaya.
ağladım..
gecelerce ağladım..
kendi kendime anlattım seni..
gözlerinde gördüğüm o büyünün yalan olduğuna inanamadım ben
yaşadığımı inkar etmekle eşdeğerdi bu bana..
ama bazen öyle özlüyorumki seni..
sarılmanı..
arada bir görsemde yetiyor işte
içimde sağlam kalan yerlerinde titrememle yıkıldığını hissetsemde
aşkıma değer..
yaşadığım aşka değer..
bir sevgi var içimde anlayamadığın..
gün gün çoğalan
konuştuğum her kelimede seni aratan..
baktığım,daldığım heryerde seni seni hissettiren..
uzaklarda sevdim ben seni..

ve kabul ettim..
aşkının içimden gitmeyeceğini..

baktığım her gözde
dokunduğum her tende
biraz daha sevdim ben seni..
uçsuz ormanlarda kayboldum
derin okyanuslarda boğuldum
sen gözlerimin içine bakarak
olmuyor dediğnde..
nasıl olmuyor?
nasıl olmaz?
olmadıysa ben neden?...
anladımki bir bataklıktı bu aşk..
beni oraya atanda sendin
elimden tutup kurtaranda
şimdi içimde bir boşluk..
dolmayan..
dolduramadığım..
senlede dolmaz o boşluk..
biliyorum..
yanan canımın acısına bir ben şahidim
ve ben beni bırakmayan aşkıma senin gibi ihanet edemem..