Kararmış Kar

hayatın ritmi bozuk, insanın raf ömrü bitti
saçlarından tutup fırlatılmış tüm duygular
yağmurda ahenk bitmiş, güneş ısıtmaktan âciz
gündüz geceyle sarmaş dolaş, karanlık da güneşle
ara ki bulasın dünyayı yerli yerinde, nafile

zaman kararsız, hesaplar altüst hayat dehlizinde
çıkanlar iniyor aslında, konuşanlar suskun
anlamı dibe vurdu hayatın, renkler tek başlık
kral çıplak diye bağıran da çıplak şimdi
celladına âşık bir sürü insan, bekler çarmıhta

lambanın ışığı karanlık yayıyor odama
dışarıda lapa lapa kar yağıyor faydasız ve şımarık
kararmış kar el ele vermiş karanlıkla hem de sinsice
zifiri düşüncelerle kalıyorum baş başa, gözlerim bekliyor
belki bir yıldız kayar da dağıtır diye kasveti