Kardelen

Bir kardelen gibisin,
Öyle güzel,öyle saf,
Hayata meydan okur gibi,
Zorluklara inat,yaşam dolu,
Bir kardelen gibisin,
Öyle güçlü,bir ömür boyu.

Hani karı deler geçer ya,kardelenler,
Senin kalbime yaptığın gibi,
Donuk görünür ya hani kardelen,
Gözlerin misali,
Fakat ikinizde de,
Herkesin göremeyeceği,
Bir anlam var aslında,
Ölüme inat,samimi,içten.

Sabırlıdır ya kardelenler hani,
Hep kışı beklerler,hep karı,
Senin aşkı beklediğin gibi,
Öyle işte.

Bir de bahar var,
Kardelenlerin boynu bükülür,
Tıpkı...
Tıpkı,beni bıraktığında,
benim bükülen boynum gibi.

Bahar canım bu,
Mevsimlerin baş tacı,derler,
Keşke herkeste aynı olsa tesiri,
Çünkü bu,kardelenlerin ölüm mevsimi.

Artık gelmiştir sonları,
Her gece resmine bakarken,
Düşündüğüm kendi sonum gibi,
Yapacak...
Yapacak pek bir şey yoktur,
Doğadır bu,onun işleyişi,
Tıpkı ayrılık gibi.

Bir fark var ancak,
Kardelen her kış yeniden açacak,
Benim bu solan kalbim ise,
Sen olmadıkça yas tutacak.
Ta ki her gün ölmekten bıkıp,
Gerçekten göçene kadar.

Ah be kardelen,
Tekrar karlara gömülüp,
Beni bıraksan da,
Seni çok seviyorum,
Her mevsimde ben.