Kardelen Gibi

Beklemek gibi tıpkı
Karlar altında ki kardeleni

Aşkın tohumunu ektiysen
Yüreğinin tarlasına

Donmuş toprak altından
Baş verir kardelen
Öyle derindir ki kökleri
Beslenerek gönlünün kaynağından
Sabredip,güneşi görmeye
Uyanır kış uykusundan

Yüreğinden esen çoşkun bir rüzgarla
Savurur karla kaplı örtüyü üstünden
Gökyüzünü görür ilk defa

Ceylan gibi bir gülüşle
Sultanını bekler,
Dağların ardından

Çin kadar uzak olsada yolları
Kesişir bir gün,sevda kavşağında
Süzülüp beyaz karlar arasından
Boy verir özgürlüğe ,kardelen