Kardeşim

Oturuyoruz kardeşimle
Ne sevincimizi saklayabiliriz
Ne acımızı...

Cam da yağmurun sesi
Kelimeler ne kadar yağarsa
O kadar değiliz bazen

Masa da kardeşimle
Ocak da çay demleniyor
İçimizde güzel günler

Gülüşümüz aynı
Ben küstüm tüm kuşlara
O küsmemiş

Işığı vardı sokağımızın
Eski evimiz yenilenmiş
Kapısı değişmemiş...

Yalan söyleyemeyiz
Adını hatırlamadığımız
Arkadaşlarımız yok...

Bir ara çocuk oluyoruz
Açıldı bütün okul yollarımız
Susunca yaşlanıyoruz

Bizim annemiz öldü
Biz de öleceğiz diyoruz
İsmimiz ondan kaldı

Kıyısız düşlerimiz...
Olmasaydı dediklerimiz
İçimizde yaşıyor

Şarkılarımız aynı
Ben söylüyorum o yine
Söylemiyor

Anlaşılır dilde yazdım
Anlamadım dememen
İçin hayat...