Kardeşim

Suskundu hep bizim gülüşlerimiz
Hep gözyaşına karışırdı bizim üzüntülerimiz
Hiç mutluluk çığlıkları atamadık belki ama
Biz yine kardeşçe yaşamanın farkındaydık ozaman

Hep kıskanırdık kardeşimle
O, kırmızı topu olan çocugu
Oynatmazdı bizi hiçbir zaman
Biz fakidikk giremezdik oyuna.
Hep hayallerimizde oynardık
O doktor olurdu ben hasta
Ben uçak olurdum o pilot
Koştururduk sokaklarda o benim sırtımda.

Okula gidemezdim ben
Babamızın bizi okutacak güCü yoktu çünkü..
Bilirdim ben bunu
Ama ne yapalım hayat oyunuydu bu.
Gündüzleri hep çalışırdım ben
O,ise hep okuldaydı
Doktor olacaktı büyüyünce
Bakacaktı abisine
Bazen okuldan kaçar yardıma gelirdi bana
Çok kızardım senin okuman lazım deyip geri yollardım okula.

Böyle aglayışlar,hüzünler içinde geçti bizim çocuklugumuz
O,büyüdü doktor oldu bense geçmişte ona bakan amele..
Haber alamadık ondan, bırakıp gitmişti bir gece.
Duyardım ismini bazen bunları yapmış diye
İftihar ederim onunla
Kardeşimdi o benim Canımdan can kanımdan kandı

Yıllar sonra birgün çıkıp geliverdi birden
Önce tanımamıştm ama anlamıştım gözlerinden
Hiç degişmemişti tıpkı eskisi gibiydi
Zaman onuda benim gibi yaşlandırmıştı biraz
Ama kardeşimdi o benim Canımdan Canım Kanımdan Kanımdı
Çünkü kardeşimdi o benim