Kargasa
Sözler tükenir susarsin anlatmak istediklerini
yüreğinde saklarsin ...
Konuşamaz dusunemez oylece boşluğa bakarsın
sanki herşeyi o boş bakislarda anlatmak istersin
anlamsız yazdıklarım belki yazmak Gelmiyor Icimden
yüreğim ağzına Kadar dolu taşmış da gidiyor
soyleyecek Tum sözler yuregimde müebbet habis
çıkış Yok yazamıyorum...
Duygularimi. İfade edemiyorum
anlatmak istemiyorum derdimi Hic kimseye
İcimdeki çocukla dertlesiyorum
Hic kimseye artık güvenemiyorum
herşeyi akisina biraktim ...
Artık yel degirmeniyle. Kavga etmiyorum
yelkenli Beni nereye götürürse...
Her şeye rağmen yaşamak çok güzel sevgili şair.
Mutlulukla yaşamak günleri, ayları belki de yılları, Bir gün, hiç istenmeyen o bir gün, Durgunlaşmak, Uzaklaşıldığını hissetmek, Şarkılardan tat alamamak, hiç birini sahiplenememek, Üzülmek, sıkılmak, yan yanayken bile el ele olamamak, Ne oldu aşkımıza, şarkılarımız nerede derken, Birdenbire yalnızlığa gömülmek, çıkamamak, boğulmak, Konuşmayı istemek, Yeniden başlamaya çalışmak, Fark edilen olmak için çabalarken, boşa olduğunu görmek, Elveda, ya da hoşça kal bile demeden, Çekip gittiğini görmek, Boynu bükük, kısık gözlerle uzakları seyre dalıp, Artık kabullenmek, Hüzün, gözyaşı, çapraz yatmalar yatakta, tatsız kahvaltılar, yalnız yemekler, Ve ne yazık ki, Yeniden tek başına şarkılar keşfetmektir ayrılık.
Yelkenlinin götürdüğü yerlere gitmeyi kabul etmek de bir erdemdir.
Tebrikler sevgili şair.