Karine

Ah! Karine,
Suyun bulandığı yılların deminde dokunduk her dilde aşkın teline
Biliyorsun ya, yosunlu kayaların çocuğuyum ben.
Gökyüzü yarılmış, yeryüzü darılmışken bana,
Ben sana aşık olmayı becerdim.

Ah Karine !
Yangın nedir bilir misin sen ?
Yangın ateşin içinde küllenmeden tutuşmanın aşka davet çıkarmasıdır
Suların hiddetlenmesi
Gökyüzünün şiddetlenmesidir birazda.

Ah Karine!
Kavuşmak sana
Hayalin bile ötesindedir
Dem tutuyorken yüreğim
Halkım gem yürüyorken en derinlerime
Sana kavuşmak, kavuşmak mı ?
Çok ama çok zor Karine!.

Ah Karine!
Sınırların ötesinden kopup geldiğin günü unutmadım
Unutmadım gözlerinin gözlerime değişini
Ellerinin ellerime , yüreğinin yüreğime değişini
Unutmadım Karine, unutmadım
Aradan geçen yıllara inat,
Kendimi bir kenara bıraktım
Ama seni asla unutmadım

Ah Karine!
Biliyor musun sular yine bulanık
Yine düşman insanlık birbirine
Yine savaş,
Yine gözyaşı kapı eşiklerinde
Yine hüzün Karine
Evet yine hüzün, çocukların göz bebeklerinde
Ve ben sana yine bir şiir yazdım,
Doğum gününde
Doğum gününde