Karmaşa

Seni sevmekle başlar dizeleri şiirin
Aşkla yazılır en güzel şarkıları ömrümün
Sen benim kalemimsin asla tükenmeyen
Mürekkebi gözlerin
Yazıldıkça yazılası
Şiiridir yüreğin
Bir o kadar saf
Bir o kadar kırmızı
Sevgilim, çiçekleri bir bir solarken hayatın
Ab-ı hayattı gülüşün

Aklımın başımdan gidişisin
Özlendiğinde ya da aldığımda kokunu
Sen benim terkedişimsin sılayı
Bazen senden, bazen benden
Bir o kadar asi
Bir o kadar vurdumduymaz
Sevgilim, başucumda fotoğrafın
Her nefeste kokun
O da asi
O da kaçak biraz
Bir kibritin alevi gibi.
Bir ayrılığın ardına saklı umut
Bir kavuşmanın ertesinde gülüşler
Ben en çok gözlerini sevdim
Bu yüzdendir her şeyin ortasından tadışım
Ya da sevişim
Kahvenin, kalbinin

Bu koca şehirde
Ölüm kadar yakınken yalnızlık
Sen vardın ufkunda hayatın
Sen benim kalabalığım
Bir o kadar sessiz
Bir o kadar gürültülü
Rüyalarda kayboluşum
Sevgilim ben şimdi ıssızlığında odamın
Senli günleri özlüyorum
Gel/sen/de.
Öylesine bir hayatın
Öylesine şairi
Kaleminden dökülenlere aşıktı
Zaman,
Zaman süpürürdü akıp giden gözyaşını
Bir de sana aşıktı
Öylesine,
Öylesine deli dolu

Özlemenin zirvesiydi
Gidişin
Gelişinin evvelinde
Huzurusun aradığı ruhumun
Kaçıp giderken ölesiye sevinçler
Sen benim vakurla diklenişimsin hayata
Bir o kadar uzak sana
Bir o kadar yakın kalbime
Sevgilim, yollarını aştımda memleketin
Hasret dik bir yamaç ömürde
öyle bir zaman ki
Geçmiyor saatler
Oysa
Bitiyor ömrü kelebeklerin
Önce rengarenk
Sonra
Gri