Karnımızda Ağaçlar Büyüsün

Pencereme konan kuşlar yüzünden mi bilmem
Uçmak istediğim bir yer var
Uçurtmalara kavuşacakmışım gibi
Renkli renkli avuçlarım

Gökyüzü gibi birini özlüyorum
Bulutları oyuncaklara benzeyen
Seyrettikçe yüreğimi yumuşatan
Meyve çekirdekleri yiyelim n'olur
N'olur karnımızda ağaçlar büyüsün diyen
Çocuk yüreği gibi saf birini özlüyorum

Öyle ahım şahım bir şeyler yapmayalım
Şiir yazalım, çiçek ekelim ,şarkı söyleyelim diyen
Öyküleri sev, romanları sev, masalları sev
Kara kedileri de sev
Ayrımcılık yapma n'olur diyen
İnsan olmak dışında hiçbir şey olmak istemeyen birini özlüyorum

Mavi elbisemde unuttuğun dudağını atmadım
Saç lülelerini sakladığım sandıkta saklıyorum onu
Öpüşüyor dudağın rüzgarla

Saçlarımı örüyorsun kırda
Kızına aşık bir baba gibi
Şefkatin şairliğinden geliyor
Ne kadar çok şiir
O kadar güzel dünya diyorum

Bir kuş daha konuyor pencereme