Karşı Komşum(dun)

Bir zamanlar yaşamıştı aramızda
Yokluğunu bile zar zor fark ettiğimiz...
Zamanında var olduğunu,
Ancak çay kaşıkları bardaklarla buluştuğunda hatırladığımız,
Hüseyin Amca.

O balkonda....
Nefesini duymazdım oysa...
Sessizliği konuşurdu...
Çayı sıcaktı her daim..
Aynı yeşil bahçeye bakardık,
Ayrı balkonlardan,
Arada sırada yakalardı bizi apartman arasında...
Babamınki gibi sahici,
Babamınki gibi gerçekti gülüşü...

Hep gülümserdi,
Hayata restini çekmiş delikanlılar gibi uzun boylu ve başı her zaman dik,
İnce ince gülerdi yüzümüze....
Karşı komşunun gülüşü çarpardı,okşardı yüzümüzü...
Bir merhabayla,hoşçakal arasında,
Sevmiştik ya birbirimizi...


Gülüşüyle var.
O'ndan kalan bize yadigar,
Bir çift dudak ve içten bir gülüş,
Beyaz saçlar,
Zayıf ve zarif o yüze çok yakışan
İçten o gülüş geliyor nedense hep aklıma...

Gençliğimin babası ,
Ve şimdi unuttuğumu sandığım hatıram,anımdın benim...
Bu şiiri yeniden okuduğumda adını koydum,
Karşı komşumun güzel kokan,rengahenk çiçeklerinin.


Çok uzaklardan eve döndüğümde,
Gözlerim O'nu aramıştı pencerede.
Penceresinin önündeki koltuğa oturur,
Bekler bizi sanmıştım.


Hayalimde merhabalaştım O'nunla,
Vedamı sonradan söyledim,
O apartman boşluğunda.

Merhaba Hüseyin Amca
İyi yürekli Hüseyin Amca...
Zayıf,incecik bedeni iki büklüm
Yüzünde yine o garip gülümseme..
Bak yine hatırladım seni...
Gülümsedim kendi kendime..
Senin yerine..


Bir yol boyunca ilerlemiş ölüm,
Zilleri çalmış tek tek!
Camlara vurmuş....
O gün sıra O'ndaymış,
O'nu almış...
Ne apartman boşluğu,
Ne de karşı kapıdaki biz orada yokmuşuz ne yazık ki...

Yarın sıra sende.
Evde olmamaya bak.
Elektrikleri kestir
Yap birşeyler işte....!!!!

Araya,
Seninle benim arama.
Benle benim arama,
Zamanın gireceğini,yolların,uzaklıkların
Gireceğini bilmiyorum deme.
Biliyorsun,
Bildiğini biliyorum.
İnkar etme!

Hiçbir şeyi bilmiyorsan,
Senin,senden uzak olduğunu biliyorsun ya hani.
Artık,
Aynalarla dost olmanın zamanıdır,
Vakit geç olmadan,
Mesela hava kararmadan
Ya da saçlarına düşmeden yıldızlar..
Aynalarla dost olmanın zamanıdır.

Aç gözlerini,bak derinlerine,
Derinliklerine aynadaki yansımanın..
Bırakma ucunu hayatın,
Bırakma ipini uçurtmanın,
Bırak oltaya takılan balığı.....

Hayat kısa olmalı,
Ayrılıklar hep erken...

Sesin yankılanıyor Hüseyin Amca,
Sesin,
Kulaklarımda...
Gülümsemeni özledim...
Ama resmin halen aklımda.....
7 Eylül 1996-İstanbul