Kartepe'ye

Bir yaz akşamı...
İşlendi arş-ı alem
Çizildi gözbebeklerime,
Esiyordu puslu sırtları
Durmak bilmiyor, ilerliyordu
Kartepe...
Ab-ı deryaydı
Buğusu kondu yüzüme,
Okşadı yanaklarımdan
Bir an
Serin bir soluk
Öptü dudaklarımdan
Dizildi renk renk önüme
Baktım ve daldım
Arsız bir güzeldi yüksükotu
Böceklere fısıldayan
Bir abide-i kainat sanki
Yapışıp gözlerimde kamaşan...
Masumum ben ama
İnan bana doğuştan pişman,
Yine de mutluyum orada
Yok ki bana karışan!
Ben ve Kartepe
Sarıldık
O yaz akşamı
Özlemle birbirimize
ve bindim salıma
karıştım gecenin karanlığına,
Ağzımda mızıka,
Uzanıp otlarından yatağıma,
Mutluluğun senfonisini çaldım
eşsiz çayırlarına...
Bir çocuk oldum
O yaz akşamı
Duygulara boğulan,
Başında yarasalar
Günü doğana kadar kutlayan...

03.08.2011